RADY  DLA  RODZICÓW

Jak mówić, żeby dziecko usłyszało, zrozumiało 
i wykonało nasze polecenie:

Skup uwagę dziecka na sobie. Niech Twoja twarz będzie na wysokości
    oczu dziecka, jeśli to konieczne, przytrzymaj je, weź np. za ramiona, dłonie

Mów patrząc na dziecko

Mów powoli, spokojnym, ale stanowczym głosem

Mów krótko, jasno i rzeczowo. Im bardziej konkretne wydasz polecenie, 
    tym większa szansa na jego wykonanie

Długie polecenie podziel na kilka krótszych i dopilnuj ich wykonania po kolei.    

Wydawaj więc tylko jedno polecenia na raz

Jeśli to konieczne poproś, aby dziecko powtórzyło Twoje polecenie.

    Upewnij się, że wie co ma robić

Używaj formy polecenia pozytywnego z jak najmniejszą ilością słowa

    „nie”, np. zamiast „ nie krzycz”, lepiej „ mów cicho”. Informuj wyraźnie  

    i konkretnie, jak ma się dziecko zachowywać, a nie czego ma nie
    mówić czy nie robić

Poprzedzaj ważne polecenia np. słowem „ uważaj”, „ posłuchaj”, „ to   

    ważne”, lub innym stałym sygnałem np. klaśnięciem w dłoni

Jeśli chcesz zwiększyć prawdopodobieństwo wykonania polecenia,
    używaj zwrotów grzecznościowych "proszę, dziękuję"

Koniecznie pochwal, jesli dziecko Cię posłuchało

Jeśli to tylko możliwe używaj komunikatu "ja" zamiast "ty" 

   
Reguły TAK, ale jakie... 
 

Przestrzeganie reguł nie jest łatwe: dla dziecka, bo nie rozumie, po co są, dla rodzica, bo wymagają konsekwencji. Dzieci łatwiej pojmą twoje oczekiwania, gdy zasady postępowania będą

JASNE – zwracaj się do dziecka precyzyjnie. Jeśli biega w pokoju, nie mów ogólnie: „Nie biegamy w pokoju”. Każda zasada powinna iść w parze z wyjaśnieniami

ROZSĄDNE – nie wymagaj od trzylatka, by bez przypominania sprzątał po sobie zabawki albo pamiętał o myciu rączek przed jedzeniem. Zanim dzieci nauczą się przestrzegać zasad, często je łamią

PRZYPOMINANE – maluchy zajęte odkrywaniem świata nie pamiętają o wszystkim. Nie sądź, że wystarczy, jak powtórzysz coś cztery razy, bo prawdopodobnie będziesz musiała to powtórzyć jeszcze czterdzieści cztery

NIEZBYT LICZNE – jeśli dziecko nie może się ruszyć, aby nie złamać jakieś zasady, istnieje możliwość, że w końcu się sprzeciwi temu rygorowi. Jeśli nie teraz, to później w dorosłym życiu

ŁATWE – nie możesz żądać od małego chłopca, aby ustawił równo swoje samochodziki, jeśli wcześniej nie pokazałaś mu, jak ma to zrobić

 

5 "dorosłych" spraw, o których Rodzic powinien porozmawiać z dzieckiem przed wycieczką

Będziesz bez rodziców- uprzedźcie dziecko, że nie będziecie brali udziału w wycieczce ,ale będą się nim opiekowały inne dorosłe i odpowiedzialne osoby . Postarajcie się , by dziecko miało pozytywne nastawienie do opiekunów.

Słuchaj opiekunów- wytłumaczcie dziecku, że pani z przedszkola ,dziadkowie lub inne dorosłe osoby podczas wycieczki zastępują  Was- rodziców- i dziecko musi ich słuchać , a więc wykonywać polecenia i słuchać zakazów . Dziecko musi wiedzieć, że to dla jego dobra i bezpieczeństwa. Podkreśl że jeśli coś się stanie, powinno zgłaszać się do dorosłego opiekuna. Zaakcentuj , że nie może się od opiekunów oddalać , ale NIGDY nie strasz, że się zgubi i zostanie samo w obcym miejscu.

Na pewno będzie fajnie- nastaw dziecko pozytywnie do wyjazdu lub wycieczki. Wyjaśnij mu, gdzie jedzie, co zobaczy, jakie atrakcje go czekają. Lepiej by dziecko wiedziało , czego może się spodziewać. Zaoszczędzi to zarówno jemu, jak i opiekunom zaskoczeń, strachu lub stresu.

Postaw przed dzieckiem niewielkie zadanie – poproś je, by uważnie słuchało przewodnika lub opowiadania opiekuna , by mogło opowiedzieć Wam o swoich wrażeniach i o tym co widziało. Jeśli jest wystraszone spędzeniem  czasu poza domem, takie postawienie sprawy pozwoli mu się skupić na samej wycieczce i najważniejszych jej punktach, a nie na tym, że jest samo, bez rodziców w nieznanym miejscu.

  Jesteś już duży i sobie poradzisz – pożegnanie przed wyjazdem ogranicz do uścisku, całusa i życzenia udanej zabawy. Nie mów dziecku że będziesz tęsknić , że żałujesz że ten czas spędzicie osobno. Takie zachowanie rodzica wzbudza w dziecku niepotrzebne poczucie winy z powodu „opuszczenia '' rodziców. Wycieczka ma być dla Was wszystkich czasem, który wykorzystujecie swobodnie i przyjemnie. Dziecko ma się dobrze czuć i bawić w gronie rówieśników, a Wy możecie wykorzystać te kilkanaście godzin dla siebie . Powiedz dziecku , że jest już duże, wiele umie zrobić samo i wierzycie, że sobie doskonale poradzi. Pozwoli to mu odprężyć się i skorzystać z radością ze wszystkich atrakcji. Niech chociaż chwile poczuje się „ dorosłe”. W miarę precyzyjnie określ czas powrotu i podkreśl, że będziesz na dziecko czekać.

Informacje, które rodzice powinni przekazać opiekunowi dziecka:

czego dziecko się boi

na co dziecko jest uczulone

na jakie choroby przewlekłe dziecko cierpi

jakie leki dziecko przyjmuje

jak skontaktować się z rodzicami w razie potrzeby

Savoir-vivre przedszkolaka

Uprzejmość na co dzień, życzliwość i szacunek okazywane innym ludziom oraz dobre maniery sprawiają, że żyje się lepiej i radośniej. Dlatego warto uczyć zasad savoir-vivre już od najmłodszych lat.

Ucz dziecko „czarodziejskich” słów: proszę, dziękuję, przepraszam i dawaj przykład, w jakich sytuacjach powinny być od stosowane. Z czasem ich używanie stanie się nawykiem

Uświadamiaj dziecku, jak ważne jest bycie uprzejmym na co dzień. Okazuj radość, kiedy maluch odpowiada na pozdrowienia i stara się pierwszy powiedzieć dzień dobry na powitanie. Przy każdej okazji podkreślaj, że szczególny szacunek należy się osobom starszym – kultura wobec nich to najlepsza wizytówka dobrych manier

Traktuj z szacunkiem innych ludzi, również własną pociechę. Wsłuchuj się w to, co mówi, szczególnie jeśli czujesz, że na czymś bardzo jej zależy. Twój przykład jest dla niej ważnym wzorem komunikowania się i budowania relacji z innymi

Pokazuj dziecku, w jaki sposób może osiągać swoje cele, np. dostać to, na co ma ochotę, zachowując się w sposób akceptowany społecznie: Jeżeli chcesz pobawić się na placu zabaw, najpierw zapytaj, czy możemy tam iść w tej chwili; Powiedz: „Przepraszam, czy mogę…”, jeśli chcesz wziąć zabawkę innego dziecka

Wprowadź zasady dobrej komunikacji, obowiązujące wszystkich członków rodziny: uważnie słuchamy tego, co mówi druga osoba; nie przerywamy sobie podczas rozmowy ani ni wchodzimy sobie w słowo; nie mówimy razem z inną osobą, nie przekrzykujemy jej – mówimy spokojnym głosem. W żadnym wypadku nie używamy słów obraźliwych albo niemiłych, raniących rozmówcę

Uwrażliwiaj dziecko na krzywdę innych, zwłaszcza słabszych, zgodnie z zasadą: Traktuj innych tak, jak sam chcesz być traktowany. Przypominaj, że nie wypowiadamy głośno krytycznych uwag na temat wyglądu lub zachowania innych osób, bo możemy im taką oceną sprawić przykrość; nie bawimy się czyimś kosztem ani nie pokazujemy swojej przewagi; niedopuszczalne jest wyśmiewanie lub poniżanie innych

Naucz malucha, że trzeba dzielić się z innymi. Pochwal dziecko i pokaż, jak bardzo cieszą cię jego zachowania, np. kiedy ustala z przedszkolakami reguły zabawy, spokojnie czeka na swoją kolej, częstuje smakołykami inne dzieci, przestrzega kolejności zabawy atrakcyjną zabawką

Zwracaj uwagę na grzeczne prowadzenie rozmów telefonicznych. Naucz malucha – najlepiej podczas zabawy – prowadzenia rozmowy: zaczynamy od pozdrowienia dzień dobry i przedstawienia się rozmówcy, a kończymy pożegnaniem

Przypominaj dziecku zasady właściwego zachowania się przy stole:
- myjemy ręce przed posiłkami

- nie mówimy z pełnymi ustami

- łokcie trzymamy blisko tułowia

- do jedzenia używamy sztućców

- wstając od stołu, dziękujemy za posiłek

Pomagaj dziecku dbać o codzienną higienę i wygląd. Wyjaśnij, że specjalne okazje (wizyta babci, świąteczne dni, rodzinne uroczystości) powinien podkreślać odpowiedni, elegancki i uroczysty ubiór

Zawsze reaguj na niewłaściwe postępowanie pociechy. Okazuj w takiej sytuacji niezadowolenie dotyczące zachowania malucha (Nie podoba mi się, że trzeci raz przerywasz moją rozmowę z babcią. Pożegnam się z nią i wtedy porozmawiamy), a nie jego samego (Jesteś takim gadułą, jakich mało. Cały czas przeszkadzasz). Pamiętaj o pochwałach, kiedy dziecko zachowuje się w sposób, jakiego oczekujesz

Rodzice są dla malucha wzorem do naśladowania. Twoje zachowanie, troska o dobre samopoczucie innych, sposób, w jaki wypowiadasz się o znajomych i członkach rodziny lub rozmawiasz z nimi, a także dbanie o wygląd i kulturalne spożywanie posiłków – wszystko to jest dla dziecka źródłem wiedzy o świecie i prawach, jakie w nim obowiązują

Wzajemna miłość między rodzicami i dziećmi 
jest najtrwalszą i najpiękniejszą miłością 
- Kochamy mądrze

Nie pozwól się wyprowadzić dziecku z równowagi.

Bądź cierpliwy.

Jeżeli coś powiesz dziecku – trzymaj się tego.

Chwal dziecko.

Wymyśl wspólną zabawę, poproś je, aby ci pomagało – to wzmocni waszą więź.

Powieś na drzwiach pokoju plan dnia – dziecko tego potrzebuje.

Słuchaj tego, co twoje dziecko ma ci do powiedzenia – naucz się je rozumieć.

Z wyczuciem stosuj zakazy i tłumacz dziecku, czemu mu tego nie wolno.

Dla dziecka zabawa jest tym samym, czym dla ciebie praca – nie przerywaj mu jej.

W żadnym wypadku nie bij! Pamiętaj, że karą będzie to, co nazwiesz karą. 
     Przyczyna ukarania musi być jasna, a czas określony.

Nazywaj dziecko po imieniu.

Wspólnie uczymy bezpiecznych zachowań

Bądź dla dziecka wzorem prawidłowego zachowania

Ucz dziecko, by podczas Twojej nieobecności w domu nikomu nie otwierało drzwi

Nie ujawniaj miejsc przechowywania wartościowych rzeczy

Zabroń dziecku chwalenia się innym tym, co ciekawego jest w domu

Bezwzględnie zakazuj dziecku przyjmowania od obcych jakichkolwiek prezentów

Zakaż dziecku wsiadania do pojazdów obcych osób

Ucz dziecko zasad ograniczonego zaufania do obcych

Naucz dziecko bezpiecznego poruszania się po drodze

Wykształć u dziecka zdrowy styl życia

Kontroluj z kim dziecko przebywa podczas zabawy poza domem

Traktuj dziecko poważnie

Nie bagatelizuj problemów dziecka

Codziennie znajdź czas na rozmowę z dzieckiem